บทที่ 66 สัญลักษณ์แห่งความกตัญญู

เสียงของเซเลสต์แหลมสูงขึ้นด้วยความสิ้นหวัง “ความรักของข้ามันวิปริตตรงไหน? การที่ข้ารักใครสักคนมันผิดมากหรือ?”

เมลินดาพุ่งเข้าไปตบหน้าเซเลสต์อย่างแรงติดกันสามครั้งซ้อน “หุบปาก! ความรักไม่ใช่เรื่องผิด แต่คนอย่างแกไม่มีสิทธิ์เอ่ยคำนั้น!”

นางยืนค้ำหัวแม่มด เสียงสั่นเทาด้วยความโกรธเกรี้ยว “แกโลภในทรัพย...